Tell me a bit more about yourself! Who is Yi Zhang?

My name is Yi Zhang, from China.

What do you consider home (referring to the fact that you just graduated from the academy in Antwerp and are moving between workspace/living space/…)

I’m trying to make myself feel at home wherever I am.

How did you end up at the academy in Antwerp? What has been your trajectory?

I studied at the painting department of Guangzhou Academy of Fine Arts in China. In the 3rd year Bachelor I participated in the Erasmus program the academy in Antwerp 6-months in 2016. When I finished my studies in China I returned to Antwerp.

Where is your studio located?

Now I’m in Amsterdam for a 6-months residency, the name of the residency is Artwell.

What was the story behind your master project? How did you get here step by step?

My master project called ‘Home Sweet Home’.To feel at home, we do not need to be physically at home but instead it is about this intimate feeling and the desires of intimacy. 

I use a lot of cuttings in my work. It is a violent way of dealing with and relating to our domestic objects. Like the different forces that happen at home. I cut my ceramic plates so that they can embrace each other. People often get broken in relationships where and when they are trying to match with one another. I cut doors and fold them up; doors are normally used to be opened, but I see them as an object where people can hide themselves behind.

For me this need for intimacy stems from my mother who has never said that she loved me when I was growing up. I understood that she loved me, but I still wanted her to say it to me. My work is a result of this yearning for intimate feeling. For some of my works, I use different sorts of dust to cover objects. I feel that dust is like the unspoken part of a family. Sometimes if you do not speak up then emotions get lost in time, covered in dust until no one can recognize its shape anymore.

This work is something I have been afraid to talk about for a long time, but since I have been working on it I am getting a better understanding of myself. I also realized that the desire for love and the difficulty to express it was not only happening to me as this insecurity was running through all the women in my family.

The more I talk about this project, the weight of my emotions gets lighter, and so they are not like heavy stones on my shoulders anymore. I feel extremely lucky that I can speak out about my feelings, but not everyone has the same opportunities to do so. As conversations opened up around me, I found out that others were able to relate and I now understand I am not alone in this experience.

What are the starting points of your creative work/process?

I have no siblings, when I was little, both my parents had to go to work, they chose to lock me in the apartment and give me some blank paper and pens. I spent a long time like that, I felt comfortable making drawing and drew a lot ,then I went to art academy when I getting older.

Is there a person (e.g. an artist, or this could be anyone) who has influenced your practice?

Everyone I met has an impact on me in one way or another, I’m extremely lucky to get so much courage and support from people.

How do you want people to react/feel when they observe your work?

I’m not trying to expect and can’t expect people to have any kind of feeling.Also I can’t make one work for everyone, every being is different.The only thing I wish to achieve from making works

is to built connections between people.

Can you describe what you are working on now?

I’m working on Hair.Unlike many other natural materials, human hair does not decay with the passing of time and can be connected centuries ago and centuries later.

Hair is a part of the human body, sensitive and fragile, but at the same time The toughness of human hair can be compared to steel, Hair is eternal, they can much last longer than a human life.

your hair doesn’t just belong to you, It records where are you came from, and even though you molded it that way, when they grow it back, it will still keep the same color and texture.

We have had times when we have lost our hair and we didn’t even notice it had fallen to the ground, but genes can be obtained by analyzing hair when people don’t know it.

The smell of hair, the feeling of a mother’s hand running through your hair, the intimate feeling of touching someone else’s hair, hair is not only a nature material, it can bring physical experiences, connect people with their own bodies.

In this project, I want to use hair as a medium, to make new connections under different times and spaces.

I went to a Surinamese hairdresser yesterday and when I asked if it possible to collect hair from they, They said they are not allowed to give me any hair, People might feel sick in the next week if they let me pick up the hair from the ground, they usually flush it down the toilet to make sure no one can do anything bad with it.

Do you have a favorite artist?

Doris Salcedo, my teacher Heide Hinrich borrowed me her book and it was a big shock for me to find similarities between a lot of her work and mine. But she is so powerful and some many people has healed by her works.For me, She was like a bright light from a distant place.

If you could give 1 tip to students who are just now starting a visual arts education, what would you give them?

I feel I’m also just starting my visual arts education myself, and one piece of advice I’d like to give myself is this: feel free to do what you want to do, and the work you’re making won’t be you last work.

Vertel me eens wat meer over jezelf! Wie is Yi Zhang?

Mijn naam is Yi Zhang, uit China.

Wat beschouw je als thuis (verwijzend naar het feit dat je net afgestudeerd bent aan de academie in Antwerpen en je heen en weer pendelt tussen werkruimte/leefruimte/…)

Ik probeer mezelf overal thuis te laten voelen, waar ik ook ben.

Hoe ben je op de academie in Antwerpen terechtgekomen? Wat is je traject geweest?

Ik heb gestudeerd aan de schildersafdeling van Guangzhou Academy of Fine Arts in China. In mijn 3e Bachelor heb ik in 2016 deelgenomen aan het Erasmus programma  van de academie in Antwerpen voor 6 maanden. Toen ik klaar was met mijn studie in China ben ik teruggekeerd naar Antwerpen.

Waar is je atelier gevestigd?

Nu ben ik in Amsterdam voor een residentie van 6 maanden, de naam van de residentie is Artwell.

Wat was het verhaal achter je masterproject? Hoe ben je hier stap voor stap gekomen?

Mijn masterproject heet ‘Home Sweet Home’. Om je thuis te voelen, hoeven we niet fysiek thuis te zijn, maar gaat het in plaats daarvan over een intiem gevoel en de verlangens van intimiteit.

Ik gebruik veel knipsels in mijn werk. Het is een gewelddadige manier om met onze huiselijke objecten om te gaan en ze te relateren. Zoals de verschillende krachten die zich thuis voordoen. Ik snijd mijn keramische borden zodat ze elkaar kunnen omhelzen. Mensen gaan vaak kapot in relaties wanneer ze met elkaar in overeenstemming proberen te komen. Ik snijd deuren en vouw ze op; deuren worden normaal gebruikt om open te doen, maar ik zie ze als een object waar mensen zich achter kunnen verschuilen.

Voor mij komt deze behoefte aan intimiteit voort uit mijn moeder die nooit heeft gezegd dat ze van me hield toen ik opgroeide. Ik begreep dat ze van me hield, maar ik wilde toch dat ze het tegen me zei. Mijn werk is een resultaat van dit verlangen naar een intiem gevoel. Voor sommige van mijn werken gebruik ik verschillende soorten stof om objecten te bedekken. Ik zie stof dan als het onuitgesproken deel van een familie. Als je je niet uitspreekt, gaan emoties soms verloren in de tijd, bedekt met stof tot niemand de vorm meer kan herkennen.

Dit werk is iets waar ik lange tijd niet over durfde te praten, maar sinds ik ermee bezig ben, begrijp ik mezelf beter. Ik realiseerde me ook dat het verlangen naar liefde en de moeilijkheid om het te uiten niet alleen mij overkwam, aangezien deze onzekerheid door alle vrouwen in mijn familie liep.

Hoe meer ik over dit project praat, hoe lichter het gewicht van mijn emoties wordt, zodat ze niet meer als zware stenen op mijn schouders liggen. Ik voel me ontzettend gelukkig dat ik over mijn gevoelens kan praten, maar niet iedereen heeft dezelfde mogelijkheden om dat te doen. Toen er gesprekken om me heen ontstonden, ontdekte ik dat anderen zich hierin konden vinden en ik begrijp nu dat ik niet alleen sta in deze ervaring.

Wat zijn de uitgangspunten van je creatieve werk/proces?

Ik heb geen broers of zussen, toen ik klein was moesten mijn beide ouders naar hun werk, ze besloten me op te sluiten in het appartement en gaven me wat blanco papier en pennen. Zo heb ik een lange tijd doorgebracht, ik voelde me op mijn gemak met tekenen en tekende veel, daarna ben ik naar de kunstacademie gegaan toen ik ouder werd.

Is er een persoon (bv. een kunstenaar, of dit kan iedereen zijn) die je praktijk heeft beïnvloed?

Iedereen die ik ontmoet heb, heeft op de een of andere manier invloed op mij. Ik heb het geluk dat ik zoveel moed en steun van mensen krijg.

Hoe wil je dat mensen reageren/voelen als ze je werk observeren?

Ik probeer niets te verwachten en kan ook niet verwachten dat mensen een specifiek gevoel hebben. Ik kan ook niet één werk voor iedereen maken, elk wezen is anders. Het enige wat ik wil bereiken met het maken van werken is om connecties te maken tussen mensen.

Kun je beschrijven waar je nu aan werkt?

Ik ben bezig met haar. In tegenstelling tot veel andere natuurlijke materialen vergaat menselijk haar niet met het verstrijken van de tijd en kan het eeuwen geleden en eeuwen later met elkaar verbonden worden.

Haar is een deel van het menselijk lichaam, gevoelig en breekbaar, maar tegelijkertijd De taaiheid van menselijk haar kan vergeleken worden met staal, Haar is eeuwig, ze kunnen veel langer meegaan dan een mensenleven.

Je haar hoort niet alleen bij jou, het registreert waar je vandaan komt, en ook al heb je het zo gekneed, als het terug groeit, zal het nog steeds dezelfde kleur en textuur houden.

We hebben tijden gehad dat we ons haar verloren en we niet eens merkten dat het op de grond was gevallen, maar genen kunnen worden verkregen door het analyseren van haar wanneer mensen het niet weten.

De geur van haar, het gevoel van een moeder’s hand die door je haar strijkt, het intieme gevoel van het aanraken van iemand anders haar, haar is niet alleen een natuurmateriaal, het kan fysieke ervaringen brengen, mensen verbinden met hun eigen lichaam.

In dit project wil ik haar gebruiken als een medium, om nieuwe verbindingen te maken in verschillende tijden en ruimtes.

Ik ging gisteren naar een Surinaamse kapper en toen ik vroeg of het mogelijk was om haar van hen te verzamelen, zeiden ze dat ze me geen haar mogen geven. mensen zouden zich ongemakkelijk voelen als ze me het haar van de grond zagen rapen. Ze spoelen het meestal door de wc om er zeker van te zijn dat niemand er iets slechts mee kan doen.