Vertel me wat meer over jezelf! Wie is Aime Fierens?

Mijn naam is Aimé Fierens en ik ben een multidisciplinair kunstenaar. In mijn werk tracht ik doorgaans mensen attent te maken van bepaalde elementen die ze ander wellicht weinig aandacht zouden geven of niet zouden opmerken. Eveneens werk ik zeer plastisch en ben ik enorm geïnteresseerd in materialiteit. Het procesmatige is veelal ook van toepassing, restanten hiervan vinden vaak hun weg terug in het finale werk.

Wat beschouw je als thuis?

Ik heb sinds kort mijn masterdiploma beeldende kunsten op zak en zit daardoor – zoals de rest van de artiesten – in een aparte positie als recent afgestudeerde kunstenaar. Voordien werkte ik gewoonlijk in mijn studio op school waardoor deze switch wel degelijk een impact heeft op mijn werkproces. Dit is aangezien ik niet meer alle faciliteiten even gemakkelijk ter beschikking heb als in mijn atelier op school. Bovendien heeft de omgeving waarin ik werk altijd een invloed op mijn manier van denken en creëren. Hierdoor grijp ik sneller naar andere materialen of zoek ik naar alternatieve technieken. Wat enerzijds voor nieuwe inzichten zorgt maar ook nieuwe moeilijkheden teweeg brengt.

Hoe ben je terechtgekomen op de academie in Antwerpen? Wat is je traject geweest?

Voordat ik mijn opleiding op Sint Lucas Antwerpen begon heb ik een jaar avondschool fotografie en een zevende jaar beeldende vorming op De Kunsthumaniora gevolgd. Hier heb ik dan ook beseft dat ik vrije kunsten wou studeren, voordien was ik echter aan het twijfelen om een toegepaste opleiding als grafische vormgeving te volgen. Maar snel voelde ik dat ik nood aan een vrijere aanpak, ook had ik gemerkt dat ik niet per sé in één discipline geïnteresseerd ben maar graag verschillende technieken gebruik, en liefst doorheen elkaar. Daardoor ben ik bij Open Atelier (nu Projectatelier) beland op Sint Lucas.

Wat was het verhaal achter je masterproject? Hoe ben je hier stapsgewijs toe gekomen?

Vanuit mijn eigen impuls om objecten en beelden te verzamelen, te archiveren en in relatie tot elkaar te associëren ben ik mijn master project gestart. Tijdens de eerste lockdown kocht ik twee metalen rekken om mijn studio te reorganiseren. Maar al snel had ik deze in het midden van de kamer geplaatst en gevuld met sculpturen en artefacten uit mijn eigen artistieke praktijk, zoals onderzoeksmateriaal en andere objecten die ik verzamel. Objecten die een uiterst persoonlijke waarde hebben en functioneren als relikwieën van mijn kunstenaarschap, maar volgens mij eveneens een esthetische waarde bezitten die universeel kan zijn. Ik begon echter ook meteen mijn eigen motief hiervoor te internaliseren en stelde deze neiging tot verzamelen en archivering in vraag. 

Hieruit begon ik mijzelf af te vragen waarom er deze fascinatie heerst met het archiveren van kunstenaars collecties die focussen op het tentoonstellen of in kaart brengen van de kunstenaar zélf, eerder dan diens artistieke praktijk. Wat lichtjes ironisch is aangezien dit interview eveneens over mij als persoon gaat.

Beschrijf je werkproces, hoe start je aan een werk?

Mijn artistiek werk komt altijd zeer organisch tot stand. Ik heb dan ook geen specifieke methode die ik telkens hanteer. Er zijn echter wel veel aspecten van voorbije werken die opnieuw in nieuwe werken sluipen, dit kan plastisch maar ook conceptueel zijn. Soms vind ik het wel interessant om bepaalde grenzen te stellen bij het maken van een werk om zo nieuwe een nieuwe manier van werken te verkennen. Daarbij is het proces altijd een sleutelterm in mijn artistieke praktijk, en blijven er vaak restanten van dit werkproces achter in het finale werk.

Is er een persoon (bvb een kunstenaar, of dit kan iedereen zijn) die jouw praktijk heeft beïnvloed?

Veel te veel om op te noemen, ik durf hierin ook geen selectie te maken om eerlijk te zijn.

​Hoe wil je dat mensen reageren/ zich voelen wanneer ze je werk observeren?

Het belangrijkste voor mij is dat mensen niet enkel tijdens dat ze door de tentoonstelling wandelen reflecteren over het werk, maar evengoed elementen meenemen, visueel, contextueel en conceptueel. Ik hoop dan ook dat dit niet vluchtig is maar een blijvende indruk achterlaat en mensen deze denkpistes kunnen toepassen in andere situaties. Zoals ik eerder zei probeer ik in mijn werk vaak mensen attent te maken van elementen waar ze anders misschien niet over na zouden denken.Uiteraard zijn er ook mensen die mij attent maken van bepaalde elementen die ik zelf nog niet had opgemerkt.

Kan je beschrijven waar je nu mee bezig bent?

Dat weet ik zelf nog niet.

Moest je 1 tip kunnen geven aan studenten die nu pas een opleiding beeldende kunst beginnen, wat zou je hen dan meegeven?

Geniet van de vrijheid en experimenteer (met kunst).