Meestal werk ik vanuit mijn eigen ervaring, en voelde wel veel spanning.

Spanning in balans

Spanning in wat wordt aanvaard en wat niet (ook bij maatschappij)

Spanning in Tijd

Spanning rond de kwaliteit van je werk

Daarom besloot ik mijn moederschap te integreren in mijn werk. Mijn werken verschillen van elkaar maar zijn wel gemaakt vanuit dezelfde basis. Moederschap versus kunstenaar. De "rol" van vrouw, moeder en kunstenaar die ik in vraag stel. Die ik vanuit persoonlijke ervaringen benader met gevoel voor humor. 

Ik startte met de waslijn met slabjes

Hier koos ik om te werken met porselein, vlasporselein, zonder glazuur. Waardoor de materie in dialoog kan gaan. Dit versterk ik nog door er een structuur in te printen. Het spel waarbij de kijker zich afvraagt welk materiaal dit is, stof, gips....Ik koos ook porselein om zijn dubbele betekenis, het staat bekend om zijn fragiliteit maar is eigenlijk ook zeer sterk en wordt gebruikt in machines of zelf bij raketten omdat het zoveel wrijving kan opvangen zonder te breken. Zoals een moeder. 

Terwijl mijn uitvergrootte tollen, jojo's niet spreken vanuit hun materie maar vanuit hun grootte en felle kleuren. De typische op en neer beweging, de repetitieve opeenvolging van zorgende handelingen, het in de touwen hangen. Ze vormen nu een verstilling. Net als de donuts die alle kanten op gerold zijn. 

De blokken spreken over de "mijn tijd ", de puzzel van versplinterde tijd die je nog kan doorbrengen in je atelier. En wat is er persoonlijk zo belangrijk tijdens die Mijn Tijd. 

De ouderwetse porseleinen slabben zijn getuigen uit het verleden, waar ze nog geborduurd werden door deugzame vrouwen die zo naar huwelijkswaarde werden geschat. Ze vormen voor mij letterlijk een canvas om mijn eigen reflecties op te projecteren.

On view at Lene Van Look.