Instagram: @calabaert

Vertel me wat meer over jezelf: Wie is Vural?

Na een lange existentiële crisis rond deze vraag, is het enige dat ik jullie kan vertellen dat ik een persoon ben die serieus over dingen kan praten, maar alles behalve serieus is. The trauma makes the jokes and the art. Maar ik denk dat de meeste queers zich daar wel in kunnen herkennen.

Wat zijn de uitgangspunten van je creatieve werk?

Zelfportret en identiteit. Ik ben de rode draad in mijn werken.

Wat beschouw je als thuis? 

Ik heb mijzelf ontdekt in Antwerpen en ook op Sint Lucas. Ik ben opgegroeid in een repressed household in Limburg en ééns ik de juiste mental space had heb ik ervoor gekozen om te verhuizen naar Antwerpen en hier mijn leven te leven en mezelf hier te ontdekken. In het eerste jaar was het moeilijk, alleen in een grote stad, maar voor ik het wist kon ik Antwerpen mijn huis noemen. Geboren op de parking, nu in het stad.

Hoe ben je terechtgekomen op Sint-Lucas? Wat is je traject geweest?

Ik heb hiervoor logistieke medewerker in de zorg gedaan in het middelbaar. In mijn cultuur en familie wordt het ook niet als normaal gezien om als ‘man’ kunst te gaan doen. Dit was een ontzettend moeilijke switch voor mij. Dus vroeg ik het universum om mij een sign te geven of ik dit moest doen of niet. Ik ben stiekem het toelatingsexamen gaan doen en eens ik geaccepteerd werd, wist ik dat ik dit moest doen en dan ga ik ook alles doen om zoveel mogelijk jongeren die met de zelfde situatie vast zitten te helpen. All the Turkish queer kids around the world, do what u want.

Waar is je atelier gevestigd?

Ik heb twee ateliers, één op de campus en de ander in mijn kamer. Ik heb nog geen budget om een atelier space in te huren, dus for now i gotta do what i need to do.

Wat was het verhaal achter je masterproject Hoe ben je hier stapsgewijs toe gekomen?

Heel mijn schoolcarrière heb ik gewerkt rond het thema zelfportret, identiteit en persoonlijkheid. In mijn afstudeerjaar heb ik dit met verschillende media aangepakt, schilderijen, video en een installatie met foto’s. Het was meer een project om er achter te komen wie ik ben. Oorspronkelijk was de fotoreeks begonnen in de eerste quarantaine. Ik had geen plaats meer om te schilderen dus besloot foto’s te maken van alles wat er gebeurde en wat ik deed. Dit was ook een tijd dat ik even niet terug naar huis naar Limburg ging en in Antwerpen op mijn kot bleef voor veiligheid. Na alle foto’s samen te zien kwam ik erachter dat ik hiermee mijn queerness meer begon te accepteren en mijzelf echt gevonden had. En voor ik het wist, ging het weer over het ‘zelfportret’ en mijn identiteit. Met al mijn werken begin ik meer ‘iets te doen’ en het ontwikkelt zichzelf natuurlijk.

Is er een persoon die jouw praktijk heeft beïnvloed?

Mijn trauma’s die mijn werken inspireren kan ik danken aan een aantal mensen, haha! Maar verder wil ik Sara Greet Gilles erg bedanken. Sara Greet Gilles is een kunstenares en oud docent bij mij op school. Maakt niet uit wie je bent, van waar dat je komt of wat voor werk je maakt, Sara will help u get where u want to get. Wanneer ik vast zat in mijn artistieke praktijk, wist Sara altijd wel kunstenaars door te geven die mij konden helpen, of zelf steun te geven wanneer ik die nodig had. Zij was mijn model tekendocent voor 3 jaar en heeft mij veel geleerd over hoe ik het best kan tekenen en schilderen. En dit neem ik overal mee, ook in mijn installaties, videobeelden en fotografie.

Hoe wil je dat mensen reageren wanneer ze je werk observeren?

Ik ga meestal voor een shock factor om mensen aan te trekken. Ik geef ook niet al te graag informatie over een werk (als in hoe het is ontstaan en wat de betekenis achter dingen zijn) omdat ik wil dat mensen zelf hun conclusie trekken. Zo kan iedereen relaten tot een bepaald deel. Alles wat ik doe is een zelfportret en een zoektocht naar mijn identiteit. En ik wil graag dat mensen een gok doen hoe dit is, of zelfs door middel van mijn werk hun eigen zoektocht beginnen of zelfs een antwoord op kunnen vinden.

Kan je beschrijven waar je nu mee bezig bent?

Ik ben momenteel bezig met roze quartz. Roze quartz in de spirituele context staat voor zelfliefde en trauma healing. In de jaren heb ik altijd gewerkt rond het vinden van wat en wie ik ben, maar nu wil ik gaan voor hoe ermee om te gaan. Voor To Be Antwerp wil ik dus ook een installatie maken rond roze quartz. Healen van een trauma kan erg moeilijk en pijnlijk zijn, dit wil ik laten zien met het werk waar ik momenteel al een aantal weken mee bezig ben.

Moest je 1 tip kunnen geven aan studenten die nu pas een opleiding kunst beginnen, wat zou je hen meegeven?

DONT. KEER OM EN REN WEG. Nee grap, don’t ever doubt yourself. En neem de kritiek die je krijgt met een korrel zout. Wat er ook gebeurt blijf in jezelf geloven en stop niet met te doen wat jij denkt dat juist is. De docenten zijn er ook enkel om je te steunen en te helpen in je artistieke praktijk, soms kan het wat persoonlijk over komen, maar dit is zeker niet het geval. They believe in you, anders was je ook niet aangenomen. En voor de mensen die niet aangenomen zijn maar nog steeds een passie hebben voor kunst, blijf zeker verder doen! Je kan alles ook zelf ondervinden door middel van het internet, naar galerijen (en openingen) te gaan en zelf een netwerk te creëren. 

Tell me a little more about yourself: who is Vural?

After a long existential crisis because of this question, all I can tell you is that I am a person who can talk about things seriously, but is anything but serious. The trauma makes the jokes and the art, but I think most queers can relate to that.

What are the tenets of your creative work?

Self-portrait and identity. I myself run like a thread through my work.

What do you consider home?

I discovered myself in Antwerp and also at Sint-Lucas. I grew up in a repressed household in Limburg and once I had the right mental space I chose to move to Antwerp and live my life there and discover myself. In the first year it was difficult, alone in a big city, but before I knew it I could call Antwerp my home. Born in the parking lot, now in the city.

How did you end up at Sint-Lucas? What has been your trajectory?

I did logistics in healthcare before this in high school. In my culture and family, it is also not seen as normal for a ‘man’ to do art. This was an incredibly difficult switch for me. So I asked the universe to give me a sign whether I should do this or not. I secretly took the entrance exam and once I was accepted, I knew I had to do this and that I was going to do everything I could to help as many young people as possible who are stuck with the same situation. All the Turkish queer kids around the world, do what u want.

Where is your studio located?

I have two studios, one on campus and the other in my room. I don’t have a budget to rent a studio space yet, so for now I gotta do what I need to do.

What was the story behind your master project How did you get here step by step?

Throughout my school career I worked on the theme of self-portrait, identity and personality. In my graduation year I tackled this with different media, paintings, video and an installation with photographs. It was more of a project to figure out who I am. Originally, the photo series had started in the first quarantine. I had no place to paint anymore so I decided to take pictures of everything that was happening and what I was doing. This was also a time when I didn’t go back home to Limburg for a while and stayed in my kot in Antwerp for safety. After seeing all the photos together, I found that with this, I began to accept my queerness more and had really found myself. And before I knew it, it was back to the ‘self-portrait’ and my identity. With all my work I am starting to ‘do something’ more and it develops itself naturally.

Is there a person who has influenced your practice?

I can thank a few people for the traumas that inspire my work, haha! But beyond that, I want to thank Sara Greet Gilles very much. Sara Greet Gilles is an artist and former teacher at my school. No matter who you are, where you are from or what kind of work you make, Sara will help you get where you want to get. When I was stuck in my artistic practice, Sara always knew how to pass on artists who could help me, or give me support when I needed it. She was my model drawing teacher for 3 years and taught me a lot about how to draw and paint. And I take this with me everywhere, including my installations, video images and photography.

How do you want people to react when they observe your work?

I usually go for a shock factor to catch people’s attention. I also don’t like to give too much information about a work (as in how it was created and what the meaning behind things are) because I want people to draw their own conclusion. That way everyone can relate to a certain part. Everything I do is a self-portrait and a search for my identity. And I would like people to make a guess as to what this is like, or even through my work begin their own search or even be able to find an answer to it.

Can you describe what you are working on now?

I am currently working with pink quartz. Pink quartz in the spiritual context represents self-love and trauma healing. Over the years I have always worked around finding what and who I am, but now I want to go for how to deal with it. So for To Be Antwerp I also want to make an installation around pink quartz. Healing from a trauma can be very difficult and painful, I want to show this with the work I’m currently working on for a few weeks.

If you could give a tip to students who are just starting their art studies, what would you tell them?

DONT. TURN AROUND AND RUN AWAY. No joke, don’t ever doubt yourself. And take the criticism you get with a grain of salt. No matter what happens, keep believing in yourself and don’t stop doing what you think is right. The teachers are only there to support you and help you in your artistic practice, sometimes it can seem a bit personal, but this is certainly not the case. They believe in you, otherwise you would not have been accepted. And for the people who were not accepted but still have a passion for art, keep on doing it! You can also experience everything yourself through the internet, going to galleries (and openings) and creating your own network.