Instagram @bogaert.jennifer

Kan je me kort je biografie vertellen en hoe je in een kunstopleiding bent beland?

Mijn naam is Jennifer Bogaert en ik ben een grafisch ontwerper.

Het duurde even vooraleer ik bij deze opleiding terecht ben gekomen. Ondertussen ben ik 25 jaar en ben inmiddels bezig met een nieuwe opleiding aan de academie: educatieve master in beeldende kunsten. Voor grafische heb ik twee jaar productontwikkeling gestudeerd, voor mij was dit meer een technische dan creatieve opleiding. Er was één opdracht bij waar je een nieuwe huisstijl moest ontwikkelen, dit vond ik interessanter dan het product ontwikkelen zelf. Door die opdracht ben ik gaan zoeken waar je grafisch ontwerp kon studeren. Ik moest niet heel ver zoeken want recht tegenover de campus van productontwikkeling was de academie, handig! 

Zijn er mensen in je leven geweest die jou hebben geïnspireerd?

In de loop van de opleiding werd ik geïnspireerd door lokale ontwerpers, maar meer nog door de omgeving waarin ik me bevond. Reclameborden, huisnummers, kranten, bierviltjes, musea, pamfletten,… .Typografie was hetgeen dat mijn aandacht het meeste trok. Nog altijd, maar ik ben even afgestapt van het ontwerpen en wil me liever laten inspireren door natuurlijke elementen, toevalligheden die mijn pad kruisen, zoals hoe de olie in je pan ligt, de gaten in de bladeren, afgewandelde zebrapaden. 

Hebben je klasgenoten een invloed op je gehad?

Zeker wel, ik haal vaak inspiratie uit de klas. Wij doen wel dezelfde richting, maar we denken vaak heel anders na. Het is leuk om anderen hun visie te zien waarmaken! Naast het inspireren, waren ze ook een grote steun. Als ik ergens mee vast zat, dan kon ik terecht bij mijn klasgenoten. Met een kritisch blik, kon ik dan vaak terug beginnen. 

Hoe is je masterproject tot stand gekomen, (vanaf 1ste idee en de verloop ervan)

Voor mijn master project heb ik een heel persoonlijke aanpak genomen omdat ik vooral veel wilde experimenteren met materialen. Mijn project gaat over hoe ik mijn huid kan accepteren zoals die is. Ik ga verder in het zoeken naar de juiste vertaling van mijn huid en wilde dit in een grafische en interactieve manier weergeven. Textuur was een belangrijk element voor me. Eczeem en keratosis pilaris zijn de twee huidaandoeningen die ik heb. Je huid voelt aan als een woestijn en de drang om te krabben is ontzettend groot. Deze twee vertaalde ik om in mijn project naar drie grafische beelden door middel van fotografie en lasersnijden. 

Kan je me vertellen over je samenwerking met Annelise Cerchedean?

Annelise Cerchedean was mijn co-promoter voor mijn master project omdat zij het jaar voordien haar bachelor project rond haar eczeem had gewerkt. Annelise werkt in Life Is Art Gallery, daar kwamen we op het idee om onze beide projecten rond eczeem bijeen te bundelen en het samen tentoon te stellen. Deze expositie heet “extreem eczeem”.

Wat ga je tonen tijdens To Be Antwerp?

“Embodiment of self-acceptance” was een heel persoonlijk project, ik probeerde mijn huidaandoeningen op een manier aan mijzelf te laten zien. Dat er een vorm van schoonheid in zit. Naast de drie doeken is er ook een kort verhaal waarin ik de twee huidaandoeningen afspiegel als twee vrienden. De toeschouwer krijgt het gevoel dat ze een persoonlijke connectie daarmee hebben. Hiermee wil ik aan hen laten zien dat als je ergens zelf mee ontevreden bent, dat je er anders naar kunt kijken. Ervan houden is een grote stap, maar het accepteren niet.

ENG

Can you briefly tell me your biography and how you ended up in an art school?

I’m Jennifer Bogaert and I am a graphic designer.

It took me a while to get in to this study. In the meantime, I am 25 years old and am now studying on a new course at the academy: educational master in visual arts. Before graphic design I studied product development for two years, for me this was more of a technical than a creative training. There was one assignment where you had to develop a new corporate identity, I found this more interesting than the product development itself. Because of that assignment I started looking for a place to study graphic design. I didn’t have to look very far because the academy was right across the street from the product development campus, which was very convenient!

Have there been people in your life who have inspired you?

During the course of my studies I was inspired by local designers, but more so by the environment I found myself in. Billboards, house numbers, newspapers, beer mats, museums, pamphlets,…. Typography was the thing that caught my attention the most. It still does, but I’ve given up designing and prefer to be inspired by natural elements, coincidences that cross my path, such as how the oil is in your pan, the holes in the leaves, pedestrianised crosswalks.

Did your classmates have an influence on you?

Definitely, I often get inspiration from the class. We study in the same course, but we often think very differently. It’s nice to see others living up to their vision! Besides inspiring, they were also a great support. If I was stuck on something, I could turn to my classmates. An critical view richer, I could often start again.

How did your master project come about (from the first idea onwards)?

For my master project I took a very personal approach because I wanted to experiment a lot with materials. My project is about the  question of how to accept my skin as it is. It went further in searching for the right translation of my skin and wanted to represent it in a graphic and interactive way. Texture was an important element for me. Eczema and keratosis pilaris are the two skin conditions I have. Your skin feels like a desert and the urge to scratch is incredibly strong. I translated these two into my project to three graphic images through photography and laser cutting.

Can you tell me about your collaboration with Annelise Cerchedean?

Annelise Cerchedean was my co-promoter for my master project because she had worked on her bachelor project around her eczema the year before as well. Annelise works in Life Is Art Gallery, that’s where we came up with the idea to bundle both our projects around eczema together and exhibit it together. This exhibition is called “extreme eczema”.

What are you going to show during To Be Antwerp?

“Embodiment of self-acceptance” was a very personal project, I tried to show to myself my skin conditions in a way. That there is a form of beauty in it. In addition to the three canvases, there is also a short story in which I portray the two skin conditions as two friends. The viewer gets the feeling that they have a personal connection with this. With this I want to show them that if you are dissatisfied with something yourself, that you can look at it differently. Loving it is a big step, but accepting it is not.