website: https://stesselsjade4.wixsite.com/jstessels-art

Stel jezelf alvast even voor: Wie is Jade Stessels?

Ik zie mezelf als een energieke kunstenaar en leerkracht met een passie voor textiel. 

Wat beschouw je als thuis? (refererend naar het feit dat je net afgestudeerd bent van Sint-Lucas in Antwerpen en je beweegt tussen werkruimte/woonruimte/…) 

Als net afgestudeerde kunstenaar kan ik naar verschillende plekken refereren als mijn ‘thuis’. Zo heb ik de afgelopen paar jaar geleefd en gewerkt op verschillende plekken tussen Antwerpen en Gent. Het moment waarop ik aan mijn projecten werkte, was ook niet enkel in mijn atelier op Sint-Lucas. Ik nam mijn werk letterlijk en figuurlijk mee tussen de verschillende plaatsen waar ik at en sliep. Mijn thuis was dus zowel in het atelier op de campus, als mijn ouderlijke huis te Kapellen, op bus nr. 650, in het huis van mijn vriend te Borgerhout, wandelend over de brug in Wilrijk, op de jeugdbeweging in Deurne, op mijn kot in Gent,… Dit zijn de verschillende plekken waarbij ik denk aan ‘thuis’. Het zijn plekken en situaties die mij vertrouwd zijn geworden en die zelfs mijn kunst hebben gevormd.

 Wat was het verhaal achter je masterproject? 

Met mijn masterproject probeerde ik een nieuwe, duurzame beeldtaal te creëren. We leven in een snelle beeldcultuur. Het maken of creëren van een beeld wordt in een sneltempo verwezenlijkt en wordt her en der gedeeld en op slag vergeten.  Dit zorgt ervoor dat de mens niet meer kijkt naar wat er getoond wordt en er geen waarde meer aan wordt gehecht. Met mijn masterproject ‘data’ waarbij ik verwijs naar de nachtelijke dromen waarop mijn werken zijn gebaseerd creëer ik een beeldtaal die net zoals onze snelle beeldcultuur een verwerking van een verwerking van een verwerking zijn. Deze beelden worden dan wel weer op een duurzame wijze gematerialiseerd, zijnde in textiel. Dit geeft een bevreemdend effect aangezien de op zich niet veelzeggende beelden toch op de een of andere manier worden verheerlijkt/ vereeuwigt.

 Hoe ben je dan precies tot dit project gekomen? Wat is je traject?

Ik ben op het idee gekomen doordat ik mij stoorde aan de manier waarop onze beeldcultuur werkt en creëert. Zowel ‘belangrijke’ als ‘onbelangrijke’ zaken worden gepubliceerd en in de wereld gegooid. Dit gebeurt in beide gevallen op dezelfde manier. Ze worden esthetisch aantrekkelijk gemaakt zodat de toeschouwer het aangenaam vindt om naar deze beelden te kijken, om daarna verder te scrollen of verder te bladeren. Ik bedacht mij hoe absurd ik het vond dat alles zo op een productiegerichte manier werd gemaakt, en dat ook de boodschap van het beeld volledig verloren gaat doordat alles op zo een vluchtige manier met de toeschouwer wordt gedeeld. Ikzelf werk graag met textiel, en dan voornamelijk met tapijten. Een tapijt is een voorwerp waar er veel tijd wordt gestoken in het maakproces. Het is tevens ook een duurzaam object waardoor ik op het idee kwam om een op zich niet veel zeggende beeld vast te leggen op een duurzame manier waarbij het maakproces ook veel tijd in beslag neemt.

  Hoe wil je dan dat mensen reageren  wanneer ze je werk observeren?

 Ik hoop dat de mensen zich afvragen wat het doel van mijn werk is. Dat ze zich afvragen waarom juist dit beeld in textiel gemaakt is. Mijn beelden zijn ook eerder aan de abstracte kant waardoor ik de toeschouwer graag laat afvragen van ‘wat wordt er nu juist afgebeeld?’. Mijn beelden zijn erg voor interpretatie vatbaar.

Hoe was het om aan Sint-Lukas te studeren? Heb je misschien een advies voor mensen die nu beginnen?

Mijn tijd aan Sint-Lucas heeft mezelf wel verrijkt als kunstenaar en als persoon. De docenten op deze school hebben mij geholpen met het verleggen van grenzen en geforceerd om de wereld weidser te bekijken dan door het kleine rooskleurige gaatje waarmee de 17-jarige Jade binnenwandelde in 2016. 

Mijn advies: Stel alles in vraag, wees kritisch en blijf in beweging. Toen ik op Sint-Lucas binnenwandelde dacht ik dat ik gemakkelijk op mijn eigen eilandje kon beginnen werken en creëren. Fout. Ga op stap, verrijk jezelf, praat met anderen over je werken en stel deze samen kritisch in vraag.

 Kan je beschrijven waar je nu mee bezig bent?

Momenteel valt mijn leven in tweeën op te splitsen. Enerzijds spendeer ik heel veel tijd in mijn leraren job en hoe ik jongeren warm kan maken voor kunst. Anderzijds ben ik ook bezig met het verder uitbouwen van mijn eigen kunstpraktijk. Dit laatste doe ik aan de hand van mijn nieuwe project I.F.V.. “In functie van” is een kunstproject waarbij ik het tapijt in onze hedendaagse moderne cultuur in vraag stel.

Vanuit de textielgeschiedenis van het tapijt weten we dat deze altijd werd gemaakt in functie van iets. Zijnde ter isolatie van muren of vloeren, als communicatiemiddel om verhalen naar de mens te brengen en/of voor het mentale welzijn van de mens waarbij er zomerse taferelen aan de muren werden gehangen in de donkere wintermaanden.

In onze hedendaagse westerse maatschappij worden deze functies echter in vraag gesteld. Vandaag de dag worden er geen tapijten gemaakt in functie van iets, maar wel ter decoratie. Dit stelt het doel van een tapijt vanzelf al in vraag. Als een tapijt geen functie meer heeft, is dit dan nog een tapijt? Is het dan niet slechts decoratie?

De werken die ik tracht te maken omarmen en benadrukken deze vragen doordat deze in de ruimte worden geplaatst zonder enige nuttige functie uit te oefenen. Ook beschikken ze over eigenaardige vormen die niet te linken zijn aan de standaard vorm van een tapijt. Zo kunnen ze tegen het plafond, of deels tegen een tafel geplaatst worden.

De inspiratie voor het creëren van deze werken haal ik uit mijn directe omgeving. Het zijn geabstraheerde vormen van voorwerpen die ik tegenkom in de badkamer, op de tram, aan de ontbijttafel … Twijfelachtige onderwerpen voor een even twijfelachtige vorm.

 Heb je een favoriete artiest?

 Mijn favoriete artiesten zijn Andrea Zittel, Francis Alys, Bruce Nauman, …

——————-

Can you introduce yourself? Who is Jade Stessels?

I see myself as an energetic artist and teacher with a passion for textiles.

What do you consider as ‘home’ (referring to the fact that you just graduated from Sint-Lucas in Antwerp and are moving between workspace/living space/…).

As a newly graduated artist, I can refer to different places as my “home”. For example, in the past few years I have lived and worked in different places between Antwerp and Ghent. The place where I worked on my projects was also not only in my studio at Sint-Lucas. I took my work literally and figuratively with me between the different places where I ate and slept. So my home was both in the studio on campus and in my parents’ house in Kapellen, on bus 650, in my boyfriend’s house in Borgerhout, walking across the bridge in Wilrijk, at the youth movement in Deurne, in my kot in Ghent, etc. These are the different places that come to mind when I think of ‘home’. They are places and situations that have become familiar to me and have even shaped my art.

What was the story behind your master project?

With my master project, I tried to create a new, sustainable visual language. We live in a fast-paced visual culture. Making or creating an image is accomplished at a rapid pace and is shared here and there and is almost instantly forgotten. This causes people to stop looking at what is shown and to stop placing value on it. With my master project ‘data’, referring to the nocturnal dreams on which my works are based, I create a visual language that, like our fast-paced visual culture, is a processing of a processing of a processing. These images are then materialized in a sustainable way, namely in textile. This gives a strange effect since the not very significant images are now somehow glorified / immortalized.

So how exactly did you come to this project? What is your trajectory?

I came up with the idea because I was bothered by the way our visual culture works and creates. Both ‘important’ and ‘unimportant’ things are published and thrown into the world. This is done in the same way in both cases. They are made aesthetically pleasing so that the viewer finds it pleasurable to look at these images, and then scroll or browse further. It occurred to me how absurd it is to me that everything is made in such a production-oriented way, and also that the message of the image is completely lost because everything is shared with the viewer in such a fleeting way. I myself enjoy working with textiles, and especially carpets. A carpet is an object where a lot of time is invested in the process of making. It is also a durable object, which gave me the idea of capturing a relatively insignificant image in a durable way where the process itself also takes a lot of time.

So how do you want people to react when they observe your work?

I hope that people wonder what the purpose of my work is. That they wonder why exactly this sculpture was made in textile. My images are also rather on the abstract side so I like to leave the viewer wondering ‘what exactly is being depicted?’ My images are very open to interpretation.

What was it like to study at Sint-Lucas? Do you perhaps have any advice for people starting out now?

My time at Sint-Lucas really enriched myself as an artist and as a person. The teachers at this school have helped me push boundaries and pushed me to see the world more broadly than through the small rosy hole that 17-year-old Jade walked in with in 2016.

My advice: question everything, be critical and keep moving. When I walked into Sint-Lucas, I thought I could easily start working and creating on my own little island. Wrong. Get out there, enrich yourself, talk to others about your works and critically question them together.

Can you describe what you are working on now?

Currently, my life can be divided into two parts. On the one hand, I’m spending a lot of time on my teaching job and how I can get young people to get interested in art. On the other hand, I am also busy with the further development of my own art practice. The latter I do by means of my new project I.F.V.. “In functie van” is an art project in which I question the carpet in our contemporary modern culture.

From the textile history of the carpet we know that it was always made in function of something. Being to insulate walls or floors, as a means of communication to bring stories to people and/or for the mental well-being of people where summer scenes were hung on the walls during the dark winter months. However, in our contemporary Western society, these functions are being questioned. Today, carpets are not made in function of anything, but rather for decoration. This by itself calls into question the purpose of a carpet. If a carpet no longer has a function, is it still a carpet? Is it not then merely decoration?

The works I attempt to create embrace and emphasize these questions by being placed in space without performing any useful function. They also possess peculiar forms that cannot be linked to the standard form of a carpet. For example, they can be placed against the ceiling, or partially against a table.

The inspiration for creating these works comes from my immediate surroundings. They are abstracted forms of objects that I encounter in the bathroom, on the tram, at the breakfast table… Questionable subjects for an equally questionable form.

 Do you have a favorite artist?

 My favorite artists are Andrea Zittel, Francis Alys, Bruce Nauman, …